شایان و خاطراتش

به نام خدای مهربان پسر خوب مامان! امروز دلتنگم، دلتنگ روزهای خوبی که با هم بودیم، 6 ماه بیشتر نبود که ما هر لحظه و هر جا کنار هم بودیم. وای چقدر خوب بود. ساعتها با هم بازی می کردیم. با کتاب بازی با کودک ساعتها سرگرم میشدیم و تو چقدر میخندیدی. حتی الان هم که به روزهای تولدت نزدیک میشم به این نتیجه رسیدم که مادر بودن را بیشتر از هر موقعی دیگه ای تو اون 6 ماه حس کردم. چون در هر لحظه و ثانیه بزرگ شدنت و جون گرفتنتو میدیدم، ولی حالا از 7 صبح تا 4:30 بعد از ظهر نمیبینمت. تازه میام خونه چه اومدنی باید به فکر غذای تو باشم، خودم حس خوبی ندارم فکر میکنم نمیتونم برات خوب وقت بزارم ولی بازهم چاره ای ندارم. مامانم، پسر خوبم! تمام سعی ام رو میکنم با تو...

به نام خدای مهربان جشن دانش آموزی طبق هر سال در اداره ما برگزار میشد، ولی بر خلاف سالهای قبل علاوه بر خانواده دانش آموزان، همه خانواده ها رو دعوت کردن. پس با این حساب من و آقا شایان هم به این جشن دعوت بودیم. دو شنبه بود و هشتم آذر ماه سال ۱۳۸۹ خورشیدی. اول برنامه همه چی به خوبی و خوشی در حال انجام بود و اقا شایان هم خیلی مرتب روی صندلی نشسته بودن یواش یواش ایشون شیطنتشون گل کرد و اینقدر من به دنبالش تو سالن راه رفتم که فکر کنم کلی وزن کم کردم که آخر تصمیم گرفتم همون وسط سالن اسباب بازیهاشو بدم شاید ایشون کمی سرگرم بشن البته اون ماشین سبزه رو   هدیه گرفتن  خلاصه تا تونست از این ور سالن رفت اون ور سالن، از اون ور اومد اینور و من ...

به نام خدای مهربان  امروز بی حرف اضافه عکسها و موقعیتهای ۲ را در این پست قرار میدهم     ...

به نام خدای عاشق امروز جمعه ۱۹ آذر ماه سال ۸۹، جناب آقا شایان ما یازده ماهشون تموم شد و پا به ۱۲ ماهگی گذاشتن.    الان پسر مامان علاوه بر راه رفتن میتونه بدوه وقتی دنبال بازی میکنیم. ۸ تا دندون داره. کلمات مامان، بابا، بع، اده (بده) رو ادا میکنه. البته صدای اده اده آقا وقتی شیر میخواد همه جا رو پر میکنه . و از شیطنتش هم هر چی بگم کم گفتم. وقتی بهش میگم توپ کو؟ میره توپ رو میاره .بعد بهش میگم دده توپ رو میزاره تو دست من. خلاصه ما به ایشون تبریک میگیم و امیدواریم سالهای سال سلامت و تندرست باشن ش ا ی ا ن ج و ن م د و س ت د ا ر م ، ع ا ش ق ت م . ق ر ب و ن خ ن ...

به  نام خدای مهربان شایان عاشق کنترل تلویزیون و  موبایله. مخصوصا موبایل من که رنگ قرمز هم داره. من همیشه برای ایشون آهنگهای مورد علاقه اش رو  میزارم و موبایلو قفل میکنم که مشکلی پیش نیاد. خلاصه من یه روز خوابم میومد و رفته بودم زیر پتو و موبایل رو داده بودم به آقا شایان و نگو که یادم رفته بود موبایلو قفل کنم و ایشون هم در حال بیچاره کردن موبایل من بود. خلاصه یک مرتبه  صدای عکس گرفتن اومد. مثل برق گرفته ها از جا بلند شدم  و دیدم ایشون از پتو عکس گرفتن و این به عنوان اولین عکس در تاریخ زندگی شایان ثبت خواهد شد. این هم عکس هنری آقا شایان از پتو ...

به نام خدای حسین   ...

به نام خدای شبهای بلند یلدا یعنی یادمان باشد که زندگی آنقدر کوتاه است که یک دقیقه بیشتر با هم بودن را باید جشن گرفت      این هم عکسهای اولین شب یلدا آقا شایان در تاریخ ۳۰ آذر ۱۳۸۹   ...